Παρά τα σχεδόν 15 χρόνια της παρουσίας των a priori στη μουσική σκηνή το ηχογραφημένο υλικό είναι περιορισμένο (ιδίως από τα πρώτα χρόνια) και ελάχιστες σπάνιες ανεπίσημες ηχογραφήσεις βρίσκονται σήμερα στα χέρια λίγων φανατικών φίλων. Αντίστοιχα ο ένας και μοναδικός ομώνυμος δίσκος βινυλίου που κυκλοφόρησε το 1986, βγήκε σε 1000 αντίτυπα που έχουν εξαντληθεί και σήμερα είναι εξαιρετικά σπάνια, ενώ το ίδιο έχει συμβεί και με την επανέκδοση του δίσκου αργότερα σε cd, με προσθήκη επι πλέον κομματιών. Κάποια ακόμα κομμάτια από διάφορες μη επίσημες ηχογραφήσεις των a priori υπάρχουν σήμερα στο διαδίκτυο, στο youtube.

Ο δίσκος a priori ηχογραφήθηκε το 1985 στο στούντιο του Νίκου Παπαζογλου με ηχολήπτη τον ίδιο, "ζωντανά" χωρίς overdubs μέσα σε δυό μέρες. Το ηχητικό αποτέλεσμα είναι ίσως πρωτόγνωρο για ελληνική ηχογράφηση. Το λιτό στήσιμο των οργάνων και η έλλειψη κάθε πρόσθετης επεξεργασίας θυμίζει ηχογραφήσεις ECM με γεμάτο, σχεδόν audiophile ήχο. Σε υψηλό επίπεδο είναι και το αφαιρετικό εξώφυλλο του δίσκου, σχεδιασμένο από τον Ντάνη Τραγόπουλο.

Ο δίσκος ξεκινά με την «Ηδονή του πλαφ» που από τις πρώτες νότες τσιμπιέσαι και νομίζεις ότι ακούς τον Elvin Jones. Ακολουθεί το αργό, υπνωτικό «Σε μια θάλασσα λαστιχένια» θυμίζοντας λίγο από Baribieri του τελευταίου ταγκό που δίνει τη σειρά του στο νωχελικό και ρομαντικό «και την Πανσέληνο να λειώνει». Το εξαιρετικά λυρικό και μελωδικό «στο βάθος των κοριτσίστικων ντεκολτέ» του Γουμπερίτση είναι από τα θέματα που σου κολλάνε, ενώ το ταξίδι πραγματικά ξεκινάει με «το μυστήριο του πλανόδιου βιολιτζή» ίσως ό,τι πιο μελωδικό έχει γράψει ο Κωνσταντινίδης, παρ όλο που το θέμα είναι λιτό και σύντομο και όλο το υπόλοιπο κομμάτι  αυτοσχεδιαστικό. Το ύφος του Satie από τις Gnossienes δίνει την απαρχή στο ξέφρενο ξετύλιγμα που ακολουθεί στο «με ροζ αλεξίπτωτα μεταξωτά», ενώ το «και φλαουτένιες ναπολέζες στους μικρούς δρόμους των αστεροειδών» κλείνει μελαγχολικά τον δίσκο με μιά αργή jazz μελωδία.

Ακούγοντας τον δίσκο σήμερα, 25 χρόνια μετά, και προσπαθώντας να παραβλέψεις τις όποιες, εκτελεστικά και μόνο, αδυναμίες (λόγω του περιορισμένου χρόνου ηχογράφησης) διαπιστώνεις με ευχάριστη έκπληξη το υψηλό συνθετικό και αισθητικό επίπεδο της Ελληνικής προσπάθειας που αντέχει αγέρωχα στον χρόνο, αν και τελικά, από εμπορικής άποψης, η έκβασή της ήταν, όπως ήταν αναμενόμενο για το είδος της μουσικής, ατελέσφορη.

Στην επανέκδοσή του σε cd ο δίσκος περιλαμβάνει δυό bonus tracks (Σανίνα - Μαλής). Τα αντίτυπα ήταν επίσης περιορισμένα και σήμερα είναι εξαιρετικά σπάνιος, αν και ίσως όχι αδύνατον να βρεθεί. Αποσπάσματά του όμως μπορούν να βρεθούν στο διαδίκτυο που ανεβάζουν κατά καιρούς διάφοροι φανς.